De fotoserie “Maskers”.
Al eeuwen wordt het mensbeeld geregistreerd en als je heel dichtbij wilt komen doe je dat door middel van “het portret”. Omdat er weinig mensen zijn die hun eigen spiegelbeeld niet kennen, is een makkelijker onderwerp van herkenning niet te vinden. Herkenningsdrang die zich uitstrekt naar wortels van bomen, stenen, inktvlekken, etc. Laat het toeval zijn werk doen en met enige fantasie haal je uit menige wolk in de lucht wel een kop die je herkent. Maar wat herken je dan en wat wil je herkennen?
Natuurlijk kun je naar de lucht blijven kijken en zeggen: het is niks, het wordt niks dus het zal wel niks zijn. Er is niemand die je dwingt om een bepaald resultaat te behalen. Er is ook niemand die zegt dat dit of dat moet worden gedaan en er zit ook niemand op te wachten. Het valt je toe.
Is dit te sturen en wanneer is het te zien en is zien te sturen? Zo begon het toevalswerk van het vangen van het portret d.m.v. lijnen en vlakken. Toevallig werk.
In de fotoserie “Maskers” is een poging gedaan een aantal archetype te portretteren. Spelend met specifieke vormen op jacht naar herkenning.
The photo series ‘Masks’
Our own image has been documented for centuries. The portrait offers the best solution to come really close to reality. As only few people cannot recognise their own reflection, the portrait is the best design for recognition. Our desire for recognition stretches further than recognition in people alone, think for example about tree roots, rocks, inkblots, etc. Let chance run wild and with only a little imagination you can recognise faces in clouds. But what do you recognise and what is it that you want to recognise?
You can of course look at the sky and say: “I can’t see anything, I’m not going to see anything so there is nothing to see”. Nobody forces you to gain certain results and likewise nobody says that something should be done. We don’t sit around and wait for it to happen, but it just happens.
Can we give any direction to this? When can we see this? And can we direct what we see? This is how the chance work of capturing a portrait started out, by way of lines and spaces. Chance work.
The photo series ‘Masks’ attempts to portray a number of archetypes. By using specific shapes in a playful manner we’re on the hunt for recognition.
© Chris Timmers | Disclaimer